تأثیر برنامه آشناسازی خانواده محور در پیشگیری از بروز دلیریوم در بیماران مبتلا به اختلال شریان کرونر: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه به دلیل وجود تجهیزات و رویه های نا آشنا برای بیمار و خانواده وی اضطراب زا است. این سردرگمی و نا آشنایی باعث به هم خوردن آرامش فکری و حتی بروز اختلالات فیزیولوژیکی و روانی در بیماران می شود. لذا، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر برنامه آشناسازی خانواده محور بر پیشگیری از بروز دلیریوم در بیماران مبتلا به اختلال شریان کرونر در بخش ccu انجام شده است. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، در سال 1392 در شهر زنجان، در طی مدت سه ماه، 80 بیمار بستری در بخش ccu که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند به روش در دسترس و تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد انتخاب شدند. در گروه آزمون، برنامه آشناسازی خانواده محور اجرا شد. نمونه های هر دو گروه هر روز دو نوبت با استفاده از ابزار معاینه مختصر وضعیت روانی mmse (mini mental status examination) از نظر دلیریوم بررسی شدند. سپس با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و فیشر، داده های حاصل، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان بروز دلیریوم در بیماران گروه آزمون نسبت به گروه شاهد با استفاده از آزمون تی مستقل و با 002/p=0 کاهش معنادار آماری داشت؛ اما این اختلاف از نظر بالینی معنادار نبود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به سودمندی برنامه آشناسازی خانواده محور در کاهش میزان دلیریوم، استفاده از برنامه آشناسازی مفید به نظر می رسد، اما با این حال طراحی مطالعاتی با تعداد نمونه های بیش تر و همچنین با بررسی وضعیت روانی بیماران از نظر بروز دلیریوم، بیش از دو بار در یک شبانه روز توصیه می شود.